W polszczyźnie ostatnich lat pojawiło się mnóstwo nowych, obco brzmiących słów, określających rzeczy i zjawiska od dawna w naszej rzeczywistości raczej znane, określane kiedyś w inny sposób (chyba bardziej zrozumiały). Teraz w tej „nowomowie” modne stało się używanie określeń „mądrzejszych”. Mam wyższe wykształcenie, ale muszę przyznać, że czasami pewne określenia niezbyt są dla mnie zrozumiałe, tzn. niby wiem, ale nie do końca, o co chodzi. Dlatego proszę o wyjaśnienie wszechobecnego słówka: logistyka, logistyczny. Do tej pory nie umieliśmy tego nazwać prawidłowo? I w tej samej sprawie: lobby, lobbować – co to dokładnie jest?

Szanowni Państwo,
mam pytanie o pisownię wyrażeń środkowo lub osiowo + symetryczny. W podręczniku matematyki spotkałem się z pisownią rozdzielną. Wynikałoby z niej, że osiowo i środkowo traktujemy jako przysłówki określające „symetryczność”. Ja bym tu jednak widział przymiotniki złożone: środkowosymetryczny, osiowosymetryczny, powstałe od wyrażeń symetria środkowa, symetria osiowa. Określa się nimi zwykle figurę, która ma środek czy też oś symetrii.

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Jestem tłumaczem, ostatnio pracuję nad tekstami kulinarnymi i mam wątpliwości, co do użycia słów roztopić i rozpuścić. Czy są zamienne? Na logikę – rozpuścić coś w czymś (cukier w wodzie), a roztopić – coś na czymś (masło na patelni), zatem czy można rozpuścić ser w garnku lub zapiekać, aż ser się rozpuści, albo rozpuścić czekoladę na parze? Czy są jakieś zasady używania tych dwóch słów? Informacje z Internetu są niejednoznaczne i dość niejasne.

Pozdrawiam
Jacek Popławski

Co sądzą Państwo o słowach polilog i konsytuacja? Rozumiem, że pierwsza nazwa jest motywowana potrzebą specjalizacji znaczenia dialogu, czy jednak rzeczywiście dialog musi oznaczać rozmowę dwóch osób? Etymologia temu przeczy, a wyodrębniając polilog, powinniśmy także mówić o duologu, czego się raczej nie czyni. Obie nazwy wyglądają dziwacznie. Co się zaś tyczy konsytuacji: czy nie lepiej w zamian powiedzieć o okolicznościach mówienia, okolicznościach towarzyszących bądź jakichkolwiek innych?

Ucząc dzieci w klasie pierwszej, napotkałam problem w głoskowaniu dotyczący ch/h. Chodzi konkretnie o to, jaki zapis głoski przyjąć w tłumaczeniu dzieciom – czy głoskę tę zapisujemy literą h czy dwuznakiem ch? Na fonetyce rozgraniczaliśmy sposób zapisu tej głoski ze względu na jej dźwięczność lub bezdźwięczność, ale zapis fonetyczny po pierwsze nie pokrywa się z literami alfabetu w tym przypadku, po drugie jest zbyt skomplikowany dla dzieci w tym wieku.
Pozdrawiam.

Dzień dobry!
Na pewno każdy widział również „bezzwrotne pożyczki” na wszelkiej maści bannerach? Co to za dziwadła w naszym języku istnieją? Jak pożyczka może być bezzwrotna? Jeśli jest to pożyczka, to już w jej znaczeniu tkwi fakt, że się ją pożycza, a skoro pożycza, to by oddać. Co to za oksymorony istnieją u nas w języku i to na porządku dziennym w oficjalnych pismach. Czy mogliby się Państwo do tego jakoś odnieść?

Czy to, co robi w muzeum artysta rezydent (z ang. artist in residence) można nazwać rezydencją czy rezydenturą?
Czy skoro George Balanchine faworyzował pewien typ sylwetki u tancerek, to tę sylwetkę można nazwać Balanchine’owską (bo on ją pierwszy spopularyzował) czy balanchine'owską (bo przecież nie chodzi o jego sylwetkę – sam był mikrusem).

Łączę pozdrowienia
Dorota

Szanowni Państwo,
kiedy używamy określenia ekspresywny, a kiedy ekspresyjny?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo,
który z zapisów jest poprawny: kolej transsyberyjska, kolej warszawsko-wiedeńska czy Kolej Transsyberyjska, Kolej Warszawsko-Wiedeńska? Osobiście skłaniam się ku pierwszej wersji.
Dziękuję i pozdrawiam
M.M.

Szanowni Państwo, zauważyłem, że w ostatnich kilku latach prawie wyłącznie mówi się i pisze, że coś, jakaś sytuacja, czyjeś zachowanie poraża. Już słowo przeraża nie wystarcza. Jak Państwo odnoszą się do tego neosemantyzmu, bo chyba tak słowo porażać można nazwać. Kiedyś miało ono inne znaczenie niż dziś. Z uszanowaniem Mirek